Þetta er algjörlega geggjað

Hvað vorum við að pæla, er hugsun sem kom gjarnan upp fyrstu dagana. Maður lagðist á koddann og þá komu efasemdirnar fljúgandi í kollinn. Og ég sem er kvíðakall á sérlega auðvelt með að mála skrattann á vegginn. En svo sest allt og það fer að komast smá rútína á mannskapinn og um leið fer maður sjálfur að róast og átta sig á hvað þetta er geggjað. 

Strákarnir búnir með tvær vikur í skólanum og líkar nokkuð vel. Finnst þetta skiljanlega erfitt en samt glaðir og kátir með þessa upplifun. Svo var foreldrafundur með skólastjóranum í síðustu viku og við boðuð á skrifstofu skólastjóra með túlk með okkur. Púfff ég varð nú bara dálítið stressaður við tilhugsunina að hitta skólastjórann og var svo sannarlega búinn að ímynda mér að þetta væri allt mjög flókið og erfitt fyrir þá/okkur. En svo kom á daginn að þær, skólastýrurnar eru konur og kennararnir flestir karlar, að þær voru voða ljúfar og brostu og allt. Það er nefnilega ekkert algengt viðmót hjá hinu opinbera. Skólinn hér er öðruvísi, mikið lært í skólanum, stuttar frímó, stutt hádegi og mikill heimalærdómur. Eðli málsins samkvæmt þá óx þetta okkur í augum. Því ef þú stendur þig ekki í 1-10. bekk máttu gjöra svo vel að taka bekkinn aftur á næsta ári. En raunin er sú að þeir fá tækifæri til að einbeita sér að spænskunni mest og fá bara metið í vor áhugann og auðvitað árangurinn með tilliti til þess að þeir kunna ekki spænsku. Þannig að þetta lítur bara vel út. 

Við skiptum um íbúð næstu helgi, tökum formlega við henni á sunnudaginn og við getum hreinlega ekki beðið. Komast í hreiðurgerðina, fá net, geta horft á sjónvarp og gengið frá úr töskunum okkar. Við vissum svo sem fyrirfram að það væri ekki víst að fyrsta íbúðin væri mikið happ en lukkan var með okkur þegar við fundum íbúðina sem við förum í næst. Sú er í Los Cristianos í göngufæri frá skólanum og þar sem strákarnir fara í frísundir. Krúttlega blokkaríbúð með fínu plássi og auðvitað fínni sundlaug. 

Ég er aðeins farinn að undirbúa vinnuna fyrir Víta, máta gönguferðir og farið í nokkra hjólatúra. Ég get eiginlega ekki beðið eftir að fá að vinna aðeins aftur, orðinn mánuður síðan ég vann síðast og ég viðurkenni að það tekur á að vera í fríi. En þetta fer allt að gerast, geri ráð fyrir að fyrsti hópur sem ég fer með í Masca verði eftir tvær vikur. 

Annars er um að gera að fylgjast með á Snapchat og Instastory 

Snap: svalik 

Insta: svalikaldalons